Πίκρανες τον φαντάρο... (25/4/2008)

Ο στρατός λένε είναι χαμένος χρόνος.
Και για μια σχέση μερικές φορές λένε το ίδιο. "Ένα χρόνο πέρασα μαζί του... έχασα έναν χρόνο από τη ζωή μου εξαιτίας του μαλάκα."
Και τα δύο απέχουν αρκετά από την πραγματικότητα. Άλλωστε αν είναι να χάσεις έναν χρόνο από την ζωή σου, μπορείς να τον χάσεις με πολλούς τρόπους, όχι μόνο να σου τον πάρει ο στρατός ή μια γκόμενα. Το θέμα είναι πώς αξιοποιήσεις τη ζωή σου, ότι και αν κάνεις.
Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν δημιουργικούς ή ερευνητικούς τρόπους να περνάνε τον καιρό που σε άλλους φαίνεται άδειος και άνευ ουσίας. Στον στρατό πολλοί άνθρωποι βρίσκουν την ευκαιρία να δουν κάποια πράγματα με άλλο μάτι, άλλωστε ελεύθερο χρόνο να σκεφτείς, συνήθως έχεις μπόλικο. Μερικοί αντιμετωπίζουν τον στρατό ως ένα ανθρωπολογικό πείραμα, ή μάλλον ανθρωπολογικό πεδίο έρευνας. Ανθρωπολογικό όχι ως προς την ανατομική - ιατρική έννοια, αλλά για την κοινωνική του δομή και ιδιαίτερα τις διαπροσωπικές σχέσεις και ιεραρχίας.
Φυσικά, "στρατολόγοι" υπάρχουν πολλοί. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που δεν θα μιλήσουν καθόλου, γιατί ότι πέρασαν θέλουν μόνο να το ξεχάσουν, οι υπόλοιποι όμως, με το που τους κάνεις μία ερώτηση, θα σου αναλύσουν όλες τις θεωρίες που ανέπτυξαν στα πλαίσια της στρατολογίας (της επιστήμης, όχι της υπηρεσίας). Όμως όπως σε κάθε λαϊκή επιστήμη (ας μου επιτραπεί ο όρος) υπάρχουν καλοί και κακοί, επιστήμονες και κομπογιαννίτες.
Από τους φίλους μου, ο περισσότερο δοσμένος στην επιστήμη του, είναι ο φίλος μου ο Κωστής. Χωρίς να ήταν ή να έγινε στρατόγκαβλος ποτέ, απέκτησε μια στοιβαρή άποψη για τα όλα σχεδόν τα ζητήματα αναφορικά με τον στρατό. 
Εκεί που δε μπόρεσε μέχρι και σήμερα, 2 σχεδόν χρόνια πολίτης, είναι στο θέμα των σχέσεων.
"Είναι καλό να έχουν σχέση οι φαντάροι ή κακό?"
Στα γρήγορα να αναφέρουμε (αν και θα ήθελα να τον δω να αναλύει μόνος του, το δικό του σκεπτικό) πώς:
Από τη μία πλευρά, και πέραν του σεξουαλικού καθαρά ζητήματος, είναι πολύ καλό, να έχεις έναν άνθρωπο να σε νοιάζεται, να κάνει τα προβλήματα σου δικά του, να μπορείς να τον πάρεις ένα τηλέφωνο την ώρα του γερμανικού, να ακούσεις μια γλυκειά κουβέντα.
Από την άλλη όμως, η τηλεφωνική επικοινωνία είναι γενικότερα επικίνδυνη, παρερμηνεύονται εύκολα κάποια πράγματα, ζηλεύεις πολλές φορές περισσότερο, βγάζεις χολή γιατί σου την έχουν σπάσει στο στρατόπεδο.
Γενικότερα είναι ένα επικίνδυνο νταραβέρι, μια δύσκολη ισορροπία ανάμεσα στα ωφέλη και τους κινδύνους.
Σε ατομικό επίπεδο, ούτως ή άλλως είναι δύσκολο να βρεις ποια είναι η τέλεια απάντηση για όλους, στα περισσότερα ζητήματα, αλλά εδώ οι συνθήκες είναι εξαιρετικά υποκειμενικά. Δε μπορεί να δοθεί συμβουλή. Ο καθένας μόνος του, για τον ευατό του, να υποθέσει μόνο μπορεί πώς θα αντιμετωπίσει το πιθανό γεγονός:
Σάββατο βράδι, λίγο μετά την αγγαρεία και λίγο πριν την σκοπιά, πέρνεις τηλέφωνο την κοπελιά και δεν απαντάει.
Είναι έξω; Είναι με κανέναν; Μήπως βρήκε γκόμενο; Και γιατί έχει κλείσει το τηλέφωνο; Με τις  φίλες της να είναι μόνο έξω, εμένα δε με σκέφτεται καθόλου που κάθομαι στα Ρύζια και προστατεύω την πατρίδα; Πόσο χεσμένο με έχει τέλος πάντων.
Και αυτό είναι μόνο ένα πιθανό σενάριο, που αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Απλά και μόνο γιατί το να μείνει κάποιος ένα βράδι από μπαταρία ή να μη πιάνει μέσα στον κινηματογράφο, είναι σίγουρο γεγονός. Μέσα στον στρατό όμως, τα πράγματα μεγενθύνουν υπερβολικά.

Έτσι ο καθένας πρέπει με την κοπέλα του, να βρει ποιος θα είναι ο καλύτερος τρόπος, να την βγάλουν καθαρή αυτή την περίοδο, ο καθένας από τη μεριά του, με τον λιγότερο δυνατό πόνο, και τη περισσότερο δυνατή χαρά.
Είναι πολύ δύσκολα για τον φαντάρο και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό και με τη μεγαλύτερη δυνατή ευαισθησία. Όχι ότι δεν είναι ζόρικο και για την οποιαδήποτε κοπέλα.

Και να ξέρω τι θέλω εγώ βέβαια, το θέμα είναι τι λέει εκείνη;
Αν και πάλι, ότι και να θέλουν και οι δυο, ποτέ δεν ξέρεις πώς θα είναι το πράγμα. Το θέμα είναι πώς θα έρθουν οι καταστάσεις.

Αν αποφασίσεις να μπεις στον στρατό με μία σχέση, να είσαι έτοιμος για όλα, και να προετοιμαστείς για όλα, μη σου έρθει καμιά σκοτοδίνη. Είναι βλακεία το σε τι τρέλες φτάνουν κάποιοι φαντάροι, για μια κατάσταση στην οποία αν ήταν έξω, θα πηγαίναν να τα πιουν με ένα φίλο και θα τελείωνε η ιστορία.

Γιώργος