Αυτή ήταν μια κλασσική μου ατάκα όταν ξεκινούσε η συζήτηση για την επικείμενη στράτευση μου. Καθώς αυτό είναι αλήθεια. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά, η ίσως να το θέσω καλύτερα, έχω αποφασίσει να πάω για δόκιμος.
Οι λόγοι είναι πολλοί και αρκετά προσωπικοί μερικοί από αυτούς που δεν θα μπορούσα να τους αναλύσω σε κάποιες βιαστικές κουβέντες, όπως αυτές όταν συναντάς έναν φίλο τυχαία στον δρόμο και με ρωτάει την κλασσική ερώτηση: “Και τώρα που πήρες πτυχίο τι θα κάνεις;”
Αρχικά ήθελα να το λέω για να πάρω απόψεις για το πώς θα είναι και για το τι θα έπρεπε να κάνω. Όλοι σχεδόν μου λένε να το αποφύγω.
Τα επιχειρήματα πάντα ίδια. 5 μήνες παραπάνω και περισσότερες ευθύνες.
Το πρώτο το δέχομαι αδιαμαρτύρητα. Είναι αντικειμενικά σωστό και ομολογώ πώς είναι το μόνο που με χαλάει. Οι αρχικοί μου υπολογισμοί λέγανε πώς αυτούς του μήνες θα τους κέρδιζα, όντας περισσότερο χρόνο έξω από το στρατόπεδο και έχοντας χάρη σε αυτή την ιδιαιτερότητα την ευκαιρία να κάνω πράγματα στο διάστημα αυτό που δεν θα μπορούσα ως απλός φαντάρος. Σαν δημόσιος υπάλληλος θα είμαι!
Μερικές πραγματικότητες με προσγείωσαν βέβαια. 4 μήνες εκπαίδευση είναι πάρα πολλοί και κάποιοι από αυτούς θα είναι σαφώς πιο δύσκολοι από αυτούς του φαντάρου, ενώ και οι συνθήκες δημοσίου υπαλλήλου είναι σχετικά αβέβαιες.
Όμως οι υποκειμενικοί λόγοι που με κάνουν να θέλω να πάω τελικά δόκιμος είναι πολύ σημαντικοί και στο τέλος με κέρδισαν. Θέλω να το κάνω, όσο περισσότερη ελευθερία θα έχω τον καιρό που θα είμαι εκεί, τόσο καλύτερο. Την χρειάζομαι… κάθε σταγόνα της. Και έτσι, θα πάω δόκιμος.
Βέβαια λίγοι μπορούν να κατανοήσουν αυτούς μου τους λόγους, και όποτε λέω σε κάποιον ότι θέλω να γίνω δόκιμος, νιώθει την υποχρέωση να με μεταπείσει. Μια μέρα αποφάσισα να μη το λέω, και είναι δύσκολο, κυρίως όταν μου λένε “12 μήνες είναι, θα περάσουν γρήγορα”. Αλλά δεν το λέω, για να γλιτώσω από μια συζήτηση που την έχω κάνει τόσες και τόσες φορές. Δεν οδηγεί πουθενά. Ίσως να με βοηθούσε η συζήτηση με κάποιους που πήγαν όντως δόκιμοι, και ίσως ειδικά στα τεθωρακισμένα να ήταν ακόμα καλύτερα.
Γιώργος
ΥΓ Ο μόνος φίλος μου που ήταν εξαρχής υπέρ του να πάω δόκιμος, το δικαιολογούσε με το ότι θα πάρω μόρια για το δημόσια… μήπως να αρχίσω να αμφισβητώ;
10 σχόλια:
Α ρε βλάκα.
Ξέρεις τι θα πει "σκληρή εκπαίδευση"; Θα ποδοπατήσουν την προσωπικότητά σου... σε απείρως μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι του απλού φαντάρου...
Αφού σε πειράζει τόσο πολύ η έλλειψη ελευθερίας, σημαίνει ότι είσαι ευαίσθητος. Σημαίνει ότι δε θα μπορέσεις να αντέξεις τον παραλογισμό των ατέλειωτων καψωνιών. Σημαίνει ότι θα νιώθεις αβάσταχτη δυσφορία όταν θα τρέχεις φορτωμένος στα κατσάβραχα φωνάζοντας "Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα" και "Τους βλέπετε αυτούς - τους λένε σκοπιανούς - παπλώματα θα φτιάξουμε με δέρματα απ'αυτούς". Σημαίνει ότι δε θα μπορέσεις να κάνεις την καρδιά σου πέτρα για όλα τα ψυχικά βασανιστήρια που σε περιμένουν, τα οποία είναι πολύ βαρύτερα από τη στέρηση της ελευθερίας για ένα διάστημα (αν και στην πράξη ένας φαντάρος παίρνει άδειες και βγαίνει).
Πολλοί βλέπουν το στρατό σαν μία τελετή ενηλικίωσης ("θα γίνει άντρας"), και από αυτήν τη σκοπιά το να πας για δόκιμος έχει πολύ περισσότερο νόημα από το απλό φανταρικό. Να σου θυμίσω όμως ότι τελετές ενηλικίωσης κάνουν πλέον μόνο κάτι άγριες φυλές απομονωμένες μέσα στη ζούγκλα, και όχι οργανωμένες και πολιτισμένες κοινωνίες.
Γίνε λοιπόν "κυνηγός-τροφοσυλλέκτης", αν αυτό πραγματικά θέλεις. Σκληραγωγήσου. Αλλά να ξέρεις ότι θα χάσεις κομμάτια από τον εαυτό σου. Δε γίνεται να γίνεις σκληρός με τον εαυτό σου χωρίς να γίνεις σκληρός και με τους άλλους. Όσο φιλελεύθερος άνθρωπος και να είσαι, διά του πόνου θα σου εντυπωθούν οι σχέσεις εξουσίας.
Αξίζει;
Ότι η εκπαίδευση θα είναι πολύ σκληρότερη το ξέρω, και ως ένα βαθμό το φαντάζομαι. Η ελάχιστη ελευθερία που μπορώ να ανεχτώ όμως είναι πολύ μικρή, πίστεψε με, ειδικά εν αναμονή καλύτερων ημερών. Όπως και να έχει το μέλλον του απλού φαντάρου, παραμένει πάντα επισφαλές, πολύ περισσότερο από αυτό του δόκιμου.
Βέβαια, δεν ξέρω τελικά τι θα βρω, και ένας στόχος του ίδιου του blog είναι να δω πώς περίμενα να βρω κάποια πράγματα και πώς τα βρήκα. Για να βρω εύκολα την απάντηση στο ερώτημα "Μα τι στο καλό σκεφτόμουν;"
Από εκεί και πέρα...
Δεν το βλέπω σαν τελετή ενηλικίωσης. Όμως ούτε θεωρώ τις άγριες φυλές που ζουν απομονωμένες μέσα στη ζούγκλα, κατεξοχήν λιγότερο πολιτισμένες από τις δικές μας κοινωνίες. Η ιδέα της ευνομούμενης, δίκαιας και ανθρωπιστικής κοινωνίας είναι ψευδαίσθηση, και το ξέρεις καλά. Αυτός που έχει την δύναμη σου δίνει πάντα το ελάχιστο για να σε κρατήσει υπό την εξουσία του.
Τέλος, σε πιο απτα πράγματα. Είμαι 28 χρονών. Θεωρώ ότι έχω την ωριμότητα, να διατηρήσω την πνευματική μου ακεραιότητα, στο σημείο που επιθυμώ. Ακόμα και αν στόχος τους είναι να μου κάνουν πλύση εγκεφάλου, ή γενικώς και αορίστως να μου αλλάξουν τα μυαλά, δεν τους θεωρώ ικανούς να το πετύχουν. Αν μπορούν, μπράβο τους! Ας γίνω το παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους εκεί έξω.
Γιώργος
Ο πατέρας μου ήταν μεγαλύτερός σου όταν πήγε για δόκιμος, και πάλι φρίκαρε...
Δεν είπα ότι δεν φρικάρω.
Λέω όμως ότι δεν θα αλλάξω πολύ περισσότερο από ότι θα άλλαζα ούτως ή άλλως σε ενάμιση χρόνο.
Και υποθέτω ότι ο πατέρας σου πήγε, είτε πολύ παλιότερα, ή πολύ μεγαλύτερος από μένα.
Δεν έχουμε δα και τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας.
Πολύ παλιότερα πήγε φυσικά... αλλά και πάλι...
Ελπίζω πάντως η φυσική σου κατάσταση να είναι είτε εντελώς χάλια (ώστε να μη σε πάρουνε - βλέπεις πόσο υπολογίζω τις επιθυμίες σου ε; :P) είτε πάρα πάρα πολύ καλή (ώστε όταν σε πάρουνε να μην υποφέρεις σωματικά τουλάχιστον). Είναι αδύνατο να πάρεις την κατάσταση στην πλάκα όταν βρίσκεσαι στα όριά σου από άποψη σωματικής εξάντλησης.
Λιποθυμάς εύκολα;
Μην έχοντας λιποθυμήσει ποτέ στην ζωή μου, έχω καταλήξει στο ότι δεν λιποθυμάω εύκολα... Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει.
Από τα ακούσματα μου πάντως, θα πρέπει να είμαι τραγικά τραγικός για να αποτύχω στα τεστ φυσικής κατάστασης.
Λοιπόν Μαύρε,
Σε 5 μέρες απολύομαι. Είμαι 2007 Β ΕΣΣΟ κοινώς 299 ΛΕΛΕ
Παρουσιάστικα τον περσινό Μάιο στο ΚΕΤΘ στον Αυλώνα . Ήμουν στην 2η Επιλαρχία και 2η Ίλη .
Θέλω να σε βοηθήσω με όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ πριν παρουσιαστείς .
Πρώτη μέρα : ΜΗΝ ΦΡΙΚΑΡΕΙΣ
Εγώ έφτασα στο ΚΕΤΘ στις 9 το πρώι και τελείωσα από όλα τα συνεργεία στις 8 το βράδυ και βρέθηκα σε έναν θάλαμο που δεν ηξέρα κανέναν καθώς όλα τα άτομα που γνώρισα κατά την διάρκεια της ήμερας τοποθετήθηκαν σε άλλες Ιλες ή άλλους θαλάμους.
Πάντως στο ΚΕΤΘ έκανα τις καλύτερες παρέες και έριξα το περισσότερο γέλιο κατα την διάρκεια της θητείας μου .
ΥΕΑ
Έαν αποφασίσεις να πας για δόκιμος , κάτι που θα έκανα και εγώ εαν δεν είχα κάποια προβλήματα στο σπίτι , να ξέρεις κάποια βασικά.
Μέχρι και την ορκομωσία θα μείνεις στον θάλαμο και στην Ίλη με τους υπόλοιπους φαντάρους. Μετά θα μεταφερθείς στην Ίλη ΥΕΑ το καμάρι του ΚΕΤΘ :)
Εκεί θα κάνεις 2 μήνες σαν Αλφας και 2 μήνες σαν Βητας . Οι 2 πρώτοι μήνες θα είναι δύσκολοι βέβαια παίζει ρόλο και πως φέρονται οι Βητάδες .
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τους ΥΕΑ να κατέβαινουν για την πύλη με πολιτικά σε τριάδες στοιχίσμενοι με βήμα και τακούνι να χτυπάει και να φωνάζουν "Αετοί Αετοί των αρμάτων αρχηγοι ΥΕΑ ΥΕΑ "
Αφού τελειώσεις την εκπαίδευση εκεί και ορκιστείς ΔΕΑ " ΥΕΑ ΥΕΑ σε μια μέρα ΔΕΑ "
έρχεται η μετάθεση .
Εγώ υπηρέτησα Έβρο και θα σου πω για έκει , για νησιά δεν ξέρω τι παίζει .
Όλοι οι δόκιμοι που είχαμε ήταν Ουλαμάγοι αρμάτων . Ο ουλάμος αρμάτων αποτελείται συνήθως από 4 άρματα και ο δόκιμος που ήταν αρχηγός πλήρωματος σε ένα από τα 4 ήταν και ο "διοικήτης" τους .
Κάνει 2 υπηρεσίες τον μήνα δηλαδή 2 φόρες τον μήνα κοιμάται στο στρατόπεδο και τις υπόλοιπες σπιτάκι του.Οι υπηρεσίες είναι ΑΥΔΜ (σε λίγες μονάδες) και ΒΑΥΔΜ τις περισσότερες φορες. Τα σχηνάκια και τις λοιπές ασκήσεις τις πληρώνεται όπως και τα στελέχη ενώ οι φαντάροι τα κάνουν τζάμπα .
Ελπίζω να μην σε κούρασα και είμαι ανοίχτος σε οτιδήποτε θες να με ρωτησεις.
Καλή θητεία.
ΨΗΛΑ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΑ ΜΠΕΡΕ
Ευχαριστώ για τις συμβουλές και τις πληροφορίες φίλτατε! Άντε καλό λελέ και πολίτης για πάντα!!!
Έρχεται ο καιρός... Όπα όπα!
Θα δεις πώς τα βρήκα εγώ και τι (λέμε τώρα) άλλαξε.
ΣΕΑΠ παρουσιάζομαι κι εγώ από βδομάδα. Με το καλό να μπούμε στο χορό και να χορέψουμε. Το αν τελικά η εμπειρία άξιζε ή όχι μένει να διαπιστωθεί. Προς το παρόν ανήκω στην υπό εξαφάνιση συνομοταξία που δε βλέπει την εκπαίδευση ως τελετή ενηλικίωσης, καταπάτηση της αξιοπρέπειας ή πνευματικό ευνουχισμό. Μπαίνουμε συγκροτημένοι για να βγούμε ακόμα πιο συγκροτημένοι.
Σε χαιρετώ κι ελπίζω σύντομα να γνωριστούμε από κοντά.
Ειναι αληθές οτι οι δόκιμοι δεν έχουν
το δικαίωμα να κοιμούνται στον στρατό;
Δημοσίευση σχολίου